Minimalisme.

Minimalisme. We hebben er waarschijnlijk allemaal wel al iets over gehoord of gelezen, het is namelijk enorm ‘hip’ de laatste tijd. Je zou gelukkiger worden van het weggooien van overbodige spullen en je zou meer moeten nadenken tijdens het winkelen. Of je dat jurkje nou wel echt nodig hebt bijvoorbeeld. Teveel spullen in je huis zouden namelijk zorgen voor chaos in je hoofd en in je lijf. Of ik het hier mee eens ben? Absoluut.

Over het algemeen is mijn leven vrij chaotisch. Ik ben impulsief, heb een rare baan, reis heel de dag heen en weer van de ene naar de andere kant van Nederland en probeer er ook nog een sociaal leven op na te houden. Dit zorgt soms voor stress en vooral voor heel veel rotzooi. Ik koop al sinds ik voor het eerst kleedgeld kreeg (toen was ik denk ik een jaar of 13/14?) zoveel als ik maar kan. Een dure trui van Tommy Hilfiger? Liever 12 van de Primark. Hoe meer hoe beter, toch? Een gevulde kast is namelijk waar ik op dat moment erg gelukkig van werd dus daar werd iedere maand weer veel tijd en energie in gestoken. Nu, een aantal jaren later, ben ik nog steeds verslaafd aan shoppen. Ik koop nog steeds graag zoveel mogelijk items voor zo weinig mogelijk geld en aangezien ik blogger ben en mijn blog steeds interessanter begint te worden voor merken mag ik ook geregeld wat uitzoeken. Om nog maar niet te spreken over mijn make-up collectie die de laatste tijd triest in een hoekje ligt.

Vorige week vond ik de kledinghoop op mijn slaapkamer toch iets teveel uit de hand gelopen en besloot ik maar meteen mijn kleding opnieuw te gaan sorteren. Er lagen namelijk ook nog twee(!) wasmanden vol gewassen kleding op me te wachten. De inhoud van die manden kreeg mijn moeder niet meer in mijn kast aangezien die al veel te vol zaten. Om nog maar niet te spreken over de berg review-producten die iedere dag weer naar me staren met de hoop dat ze eindelijk eens uitgepakt mogen worden.

Wat ik toen heb gedaan? Een spoed opruimsessie. Ik heb in plaats van de ‘wat vind ik niet mooi’ eens op de ‘wat vind ik nou echt ontzettend geweldig fantastisch leuk’ manier gesorteerd en geloof me, dan houd je ineens een stuk minder over. De items die ik geen dikke tien geef heb ik in een zak gestopt en deze ga ik de aankomende week verdelen onder familie, vrienden en het goede doel. Voor mijn make-up collectie hetzelfde verhaal, ik heb vorige week tijdens een familiedagje zo goed als de helft van mijn collectie weggegeven.

Of ik nu niet toch een beetje spijt heb? Absoluut niet. Het voelt heerlijk! Begrijp me niet verkeerd, ik ben ontzettend dankbaar dat ik blogger mag zijn en zoveel spullen opgestuurd krijg maar al die spullen om je heen kunnen al heel snel een benauwend gevoel geven. Eigenlijk is het ook gewoon heel simpel: liever 10 prachtige tops in je kast dan een rek gevuld met 50 kledingstukken waar je toch niet echt trots op bent. Ook al betaal je dan maar 3 euro voor een broek, als ‘ie je geen echt ‘wauw’ gevoel geeft is hij zelfs die drie euro niet waard. Ook niet met de “komt ooit nog wel van pas” gedachte. Foei. Ik moet vanaf nu dus ook gewoon wat kritischer worden. Het maakt niet uit of een broek nu 600 of 6 euro is, als ik er maar helemaal weg van ben.

Minimalisme vind ik dus zeker geen onzin-trend en misschien is trend in dit geval sowieso al een verkeerde omschrijving voor deze levensstijl. Ik geloof oprecht dat je gelukkiger bent met het minimale aantal spullen. Het ‘minimale’ heeft voor iedereen natuurlijk wel een andere betekenis maar ik blijf toch liever over met spullen die ik écht geweldig vind dan een shitload aan ‘mwa’ spullen omdat het dan zo lekker vol staat in huis en alles toch zo goedkoop was.